เริ่มรู้จักร้านขายยาชื่อหน้าวัว

มาพันพัวสี่สิบปีมิเบื่อหน่าย

แอบได้ยินเพื่อนร่วมงานนั้นบรรยาย

ยาทั้งหลายหน้าวัวมีดีทั้งมวล

            มิซักไซ้แอบรับฟังพร้อมนั่งคิด

เพราะใจจิตรักยาไทยสมุนไพรล้วน

คำเล่าลือมีน้ำหนักมากพอควร

เที่ยงวันด่วนเดินมุ่งมาร้านหน้าวัว

            แหงนมองป้ายมีหน้าวัวตัวจริงติด

ขำนิดนิดแทนหนังสือคือชวนหัว

คิดไปไกลถึงผู้ผลิตจิตพันพัว

เรื่องส่วนตัวที่สำคัญนั้นอาจมี

            ผู้จำหน่ายยิ้มแย้มให้ใสสะอาด

ดีเกินคาดรับลูกค้าหาหน่ายหนี

เสนอให้ชื่นจิตร์ใช้ในทันที

ก็ยินดีใช้เรื่อยมาหาเปลี่ยนใจ

            สรรพคุณเด่นชื่นจิตร์หนาพรรณนายาก

มีหลายหลากเพียงหกบทจดไม่ได้

ใช้นานปีข้อพิสูจน์พูดไปใย

ดลมาให้ใช้ยาดีมีสรรพคุณ

            บุญหนักหนาขอวันทาบรรพบุรุษ

ที่ได้ขุดค้นตัวยามาเกื้อหนุน

มอบมรดกสูงค่าไว้ได้ผลบุญ

ใช้ประชุมโรคให้หายไหว้กราบกราน

ขอขอบพระคุณ บทกลอนจาก คุณยายจงกล รัตนวิไลวรรณ